Sztuka życia według stoików - Piotr Sankiewicz

,,Niegdy nie jest za późno, żeby się do czegoś zabrać"

,,Nigdy nie jest za późno by zacząć nowe życie"

,,Nigdy nie jest za późno, żeby stać się lepszym"

Aby zacząć nowe życie, trzeba to zrobić stanowczo i zdecydowanie, nie godzić się na półśrodki. Piotr Stankiewicz bazując na filozofii stoikow, mówi nawet, że trzeba zachować się tak, jakbyśmy dziś ocaleli z lawiny, o mało nie umarli. Nigdy nie wolno patrzyć w stecz, rozpamiętywać zmarnowany czas. Liczy się to co dziś, tu i teraz. Nie można też patrzeć w przyszłość. Cała energia powinna być koncentrowana na to by dziś dać z siebie wszytsko, aby stać się lepszym człowiekiem a nasze życie bogatsze.

,,Gorące serce, ambitne cele i małe kroki to receta na wszytsko".

Najpierwsz trzeba zacząć, wykonać mały krok. Niezależnie od umiejętności jaką chcemy posiąść, drogą którą chcemy podążać lub punktem do którego chcemy dość. Najważniejsze to działać tak, aby codziennie stać się odrobinę lepszym w tym co robimy. Systematyczność i wytrwanie to klucz. Chcesz napisać książkę, to odpal laptopa i pisz, wypożycz książkę w bibliotece na ten temat, szukaj wiedzy i sposóbów na wzbogacenie swojego języka, słuchaj ekspertów, wykładow.

I ostatnie i najwazniejsze, jeżeli upadniesz odrazu powstań. Jeżeli się zdarzy, że coś Ci się nie uda, to nie rezygnuj z podjętego celu. Jeżeli uczysz się nowego zawodu, ale sobie w pewnym momemncie odpuściłeś, postaraj się ze wszytskich sił powrócić i spróbować jeszcze raz. Jeżeli zdrowo się odżywiasza i złamiesz swoje postanowienie co do diety, to zapomnij o tej wpadce i dalej koontynułuj swój plan. Co celem jest Twoje życie, nadanie mu lepszych cech byś każdego dnia budził sie i cieszył na myśl o tym co Cię nowego czeka.

Dopóki nie pokochasz Siebie

,,Dopóki nie pokochasz siebie..." jest to mój kamień milowy. Zdanie, które pozwoliło mi tak wiele zrozumieć. Nadało sens i wskazało drogę. Dopóki nie pokochasz siebie nie staniesz się szczęśliwy. Prawda absolutna. Nikt nie jest w stanie dać Ci szczęścia, nie ma drugiej takiej osoby co tyle wie o Tobie, tyle z Tobą przeżyła co Ty sam. Piszę to głównie w ktontekście relacji między ludzkich. Bo często źródłem naszego cierpienia jest brak drugiego człowieka, albo tęsknota za nim. Nie dostrzegamy pewnego faktu. Często przeglądamy się w drugiej osobie. Dopiero, gdy dowiemy się od niej, że jesteśmy wartościowi dopiero tacy się czujemy. Przeglądamy się w oczach, słowach innych ludzi. Tracimy wiarę w siebie, przestajemy dostrzegać swoją wartość, gdy druga osoba nam przestaje jej dowodzić. Gdy nie słyszymy od ukochanego że jesteśmy mądre, piękne lub od ukachanej jacy to zaradni, męscy jesteśmy tracimy wiarę we własne siły i możliwości. Dlatego trzeba dokładać wszelkich starań by pokochać siebie samych. I nie uzależniać się od innych ludzi. Przyszedł mi na myśl Quczaj ze swoim ,,Ukochoj się" powtarzanym nieskończenie wiele razy. I ma racje, przedewszytskim powinniśmy zdbać o swoją samoakceptację, tak byśmy nie stawiali na całej szali związku potrzebę docenienia. Nie mieli wątpliwości dlaczego ten meżczyzna lub tak kobieta jest z nami. Musimy zrobić tak by widzieć w lustrze osobę wartościową, piękną, bo każdy z nas ma w sobie cechy które sprawiają że jesteśmy naprawdę wyjątkowi.